schule Salı, Eylül 14, 2010

Bazen öyle bir an gelir ki, dünya dursun istersin.

Dünya dönmesin, zaman akmasın...
Sadece sen nefes al, her şey öylece kalsın.
Kimse, ama kimse çıtını çıkarmasın. Sükunet sarıp sarmalasın evreni.
Hatta mümkünse biraz geriye de dönülsün.
Bir de bakmışsın, midene ve kalbine yerleşen yumruk küçülmüş, küçülmüş, yok olmuş.
Oh be! Rahatsın artık, huzurlusun.
Hissizleşmişsin.
Boşluktasın. Kocaman bir boşlukta...





2 yorum:

Karasipahi dedi ki...

paşam sanki ben bu cümleleri hatılar gibiyim :)

schule dedi ki...

mesela ? :)