schule

Bugün benim doğum günüm ve Kırşehir'in kıraç toprakları üzerinde, patlayan lastiğe içimden neler neler diyorum.
Şanslıyım ki arkadaşlarım yanımda. Daima hatırlayacağım bir 24 Temmuz günü.
Ve bugün kendime verebileceğim en güzel hediye ise,yaklaşık 6 saat sonra kavuşacağım evimde güzeeel bir uyku olacak.

Çatalımı balığa sapladım, tam ağzıma atacakken televizyondan gelen sesle yerimden fırladım. Ekranda siyah deri straplez elbisesi, perçemini yana ayırıp lüle lüle yaptığı platin sarısı, kısacık saçları ile Sezen...

Harbiye'yi dolduran yaklaşık 6 bin hayranı, ellerinde (albüm ismine gönderme olarak) "öptük" yazılı pankartlarla hep bir ağızdan "Arkadaş"ı söylüyorlar.

Sezen şaşkın, gözleri dolu dolu.
Ve ben de orada olamadığım için ilk kez bu kadar pişman ve üzgün.

Görev yerimin değişmesi hasebiyle çoğunlukla Korgan maceralarımı aktardığım 'Yolda' yazılarıma son noktayı koyduğumu düşünüyordum. Fakat ömür biter yol bitmez felsefesinden hareketle ve biraz da kendimi aşarak yolları aşındırmaya devam ediyorum. Saat 10:00. An itibariyle Madrid-Barselona karayolunda seyrediyorum (internet bağlantım olmadığı için yazımı sanırım otelde yayınlayacağım gerçi).

Yolda canım sıkıldığı için yazayım birşeyler dedim ama sanırım iyi bir fikir değildi. Sallanan bir otobüste küçücük bir ekrana bakıp yazı yazarsam olacağı budur..! Off araba tuttu !!

Neyse, bırakayım bari çok kötü şeyler olmadan.

Adios amigos.



(* merhaba)

Korgan İHL öğretmenleri olarak son kez Burcu ve benli bir organizasyon düzenleme kararı aldık geçtiğimiz hafta. Daha doğrusu bizim için bir nevi veda pikniği düzenlemiş arkadaşlar sağolsunlar. Tarih : 5 Temmuz Yer: Ünye Asarkaya
1 hafta boyunca o gün mangalın ardından oynanacak futbol maçının, çimlere oturulup çekilecek saçma sapan fotoğrafların hayalini kurarken, sisli,puslu ve hatta yağmurlu bir sabaha uyanmanın yarattığı depresif durumu tahmin edersiniz.

Erteleme ya da iptal söz konusu olmadığı için hemen yeni bir mekan bulmak için beyin fırtınası yapıldı organizatörler tarafından. Oldukça çetrefilli geçen toplantının ardından bir mekan galip çıktı fakat yarım saat içinde mutasyona uğradı birkaç kez. Ve en sonunda çok farklı, yepyeni bir yerde mangal yaptik: Okulun bahçesi...

Ateş yakıldı; köfteler, tavuklar, sucuklar dizildi; herkes ekmek elinde kuyruğa geçti (Ercan Hoca'nın iştahı gitmiş olacak ki 1kg köfte, 2 kangal sucuktan başka birşey yiyemedi yazık) ; semaver hazırlandı, çaylar da iyi gitti. Gırgır şamata da cabası.

E o kadar afiyet ve muhabbetten sonra ayrılık vakti de geldi çattı. Müdürümüz Yüksel Acar'ın elinden hizmet plaketlerimizi aldık Burcu'yla. Dokunaklı veda konuşmalarının ardından sarılıp ayrıldık arkadaşlarımla.

Ve son kez baktım dikiz aynasından İLK okuluma...

Sabahın 6 buçuğunda gözlerimi açıp camdan baktığımda neyle karşılaşıyorum dersiniz? Karşılaşamıyorum çünkü sis ve yağmurdan hiçbir şey görünmüyor.
Bir haftadır sıcaktan yanıp kavrulup, okulca veda pikniği yapmaya karar verdiğimiz güne sağanakla karşılanmak reva mı!!
Bu nasıl muhalif bir havadır ya!