schule Cuma, Ağustos 14, 2009

Hani,rüyanın en gerilimli sahnesinde bağırmak istersin, bağırırsın ama sesin çıkmaz, uyanmayı beklersin ya çaresizce ...

Hani, yoldayken canın önceki akşam yaptığın çikolatalı pastayı çeker de, eve vardığında ayırdığın son dilimin kardeşin tarafından mideye indirildiğini öğrenip sinirlenirsin ya...

Ya da çok beğendiğin bir ayakkabının son çiftinin, az önce çıkan müşteri tarafından alındığı söylenir de için bir garip olur.

Karnın acıkır,annene küsersin ; şehir de sana küser. Üstelik kedin bile yoktur ki o berbat hissi paylaşasın.

Hani , 'Gidemem' i fısıldar Sezen kulağına da, beş yıl önceyi düşünürsün; boğazında birşey düğümlenir; midene bir yumruk oturur; konuşamazsın;yutkunamazsın ya...

İşte öyle bir halet i ruhiye içerisindeyim şu an 1 km ötemdeki Volkan Konak'ı dinlerken. Sezen'den sonra sahnesini en merak ettiğim adamın sesini duyuyorum canlı canlı ama şarkı söylerken kendinden geçip eğilip bükülüşünü göremiyorum.
'Feriğim' i söyledi.O yetmezmiş gibi şimdi bir de 'Aynalar'a başladı :(


...
Eyletmen beni
Söyletmen beni
Ağlatman beni
Aynalar
...
Ben ağlamayayım da kimler ağlasın...!

2 yorum:

sinan dedi ki...

:(:(:(:( acıdım

schule dedi ki...

yok canım o kadar da acınacak halde değilim ;)
ayrıca geçti