schule Pazartesi, Ocak 11, 2010


En son 23 yıl önce karşı karşıya gelmiş iki takım. Skor yine aynı, ama bu kez Orduspor lehine.

Senelerdir Orduspor 1.lige çıksın da GS ile maç yapsın diye dua ederdim. Nihayet o gün geldi çattı. Buradan, Ordu'nun süper lige yükseldiği çıkmasın.

Ziraat Türkiye Kupası maçı için teşrif ettiler kendileri.

23 yıllık hasretle kucakladı resmen Ordu halkı GS yi. Ve ben de ilk kez bir maçta GS dışında bir takımı destekledim. Yenileceğimiz belliydi zaten ama insanın içinde bir umut olmuyor da değil. Şöyle bir azim gelir, birilerinin gözüne girmek isterler, deli gibi koşarlar diye düşündüm. Ama boşuna umutlanmışım. Hele bir 29 numara vardı ki, saç baş yoldurttu.

Neyse, öyle böyle derken muradımıza ermiş olmanın mutluluğu ile mor-beyaz atkımızı dolayıp boynumuza döndük Fatsa'ya.

3 yorum:

aamet jr. dedi ki...

29 numara mı? İnsan bi adını öğrenir yahu. O kadar da dikkatini çekmiş çocuk hehe. Galatasaray'ın ilk 22'sini ezbere biliyon ama.

Yok azizim yok. Millet üç büyüklere gösterdiği ilginin beşte birini yerel takımına göstermediği sürece gelişmez futbol bu ülkede.

schule dedi ki...

aaa bilmem mi aamet. yunus söylemez... sağımdan solumdan adamlar öyle şeyler söylüyodu ki kendisine, adını da orda ezberledim zaten.
ama haklılık payın var, daha ilk kez bi maçına gittim memleketimin güzide takımının

sen çankırısporu bilir misin :)

aamet jr. dedi ki...

Şişli-Beşiktaş arası 4,5 km. Daha ne kadar yerel olucak yahu. Daha yereli mahalle takımı :)